«Απειλούμενα τοπία»
Ιδού μία υποθετική κατάσταση: Φανταστείτε πως κάποιοι ζωγράφοι σήμερα ξεκινούν, επάνω στον καμβά των πιο όμορφων πινάκων ζωγραφικής των Ντίρερ, Ρέμπραντ, Ρούμπενς, Ριούσκιν, Σεζάν, Τέρνερ, Βαν Γκογκ που απεικονίζουν τοπία, να ζωγραφίζουν πόλεις με σύγχρονα κτίρια, ημιτελείς οικοδομές, αυτοκινητόδρομους με επιβατικά και φορτηγά αυτοκίνητα, εργοστάσια, υψικαμίνους, λατομεία...
Η απάντηση είναι μία: Η ενέργεια θα χαρακτηριζόταν βανδαλισμός του αισχίστου είδους. Στην πραγματικότητα, σήμερα, δε θυσιάζονται τα εικαστικά αριστουργήματα που απεικονίζουν τη φύση, αλλά τα αριστουργήματα της φύσης καθ' εαυτά…
«Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου»
Κάθε χώρα αναλαμβάνει: Α) Να αναγνωρίζει νομικά τα τοπία ως ένα απαραίτητο συστατικό στοιχείο του ανθρώπινου περιβάλλοντος, ως μια έκφραση της ποικιλίας της κοινής πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς τους, και ως θεμέλιο της ταυτότητας τους.
Εuropean Landscape Convention, Συμβούλιο της Ευρώπης, 2000
ΝΟΜΟΣ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 3827 (ΦΕΚ Α 30/25.2.2010)
http://www.coe.int/t/dg4/cultureheritage/heritage/landscape/compendium/LOIGrece.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου